MARIA
We schrijven het jaar des Heren XXXX, ergens in het Oostblok, ten huize Maria.
Maria is gehuwd met George, een schijnbaar gelukkig gezinnetje.
Hier volgt Maria's echte verhaal.
"Het was op een vrijdag, ik herinner me het nog als de dag van gisteren, mijn eerste kind werd geboren toen ik 15 was, en ik was7 maanden zwanger van een tweede telg, gezinsuitbreiding.
Het gaat slecht met me, mijn man George komt nooit meer naar huis na zijn werk. Na zijn werk duikt ie de kroeg in, op zoek naar zuip, vertier en andere vrouwen.
Er is al maanden geen brood op de plank, alles wat ik en mijn kind van 2 jaar eten is droog brood en onze dorst lessen we met kraantjeswater.
Ik houd het niet meer vol, ik ga kapot van honger, ik vrees het ergste voor mijn ongeboren kind.
Af en toe wordt Maria verkracht door haar man, als hij straalbezopen thuis komt van de kroeg, dan krijgt ze ook rake klappen te verwerken, maar deze dag zou alles veranderen.
Ik zal en moet wat geld hebben, of ik verlies ons ongeboren kind, dus vraag ik het hem.
Maria is doodsbang als om drie uur 's nachts de deur opngaat. Straalbezopen komt George het huis binnen. Hij kijkt niet naar Maria en de kleine, hij heeft zijn vertier gehad en wil slapen, want de volgende dag moet ie terug aan de arbeid, en terug de kroeg in.
Maria spreekt hem aan en vraagt hem heel zachtjes: "kanst du mir bitte ein bitchen kleingeld geben, wir haben zwei wochen nichts gegessen?"
Maria maakt de grootste fout van haar leven, terwijl ze anders de wet van de sterkste gewoon moet ondergaan, wordt George deze keer woedend.
Hij stapt, zonder iets te zeggen op haar af. Ze zit met de kleine op haar schoot, en George slaatmet zijn volle vuist op haar gezicht.
De hoogzwangere Maria valt met stoel en al op de grond, volledig onder het bloed, de kleine valt mee.
George, totaal buiten zinnen, vervolgt zijn slachting. Als een Piranha die bloed heeft geroken scheurt hij de slip van haar tengere, zwangere lijf, en verkracht haar, terwijl zij bebloed onder hem ligt. Tijdens die scene pakt George haar hoofd met één hand beet, en verkoopt met zijn vuist een uppercut.
Maria's kaakbeenderen kraken en breken onder al dat geweld, maar George houdt niet op. Hij gaat door, en slaat Maria half dood. Pas als zijn zaad de hoogzwangere vrouw vult, stopt het geweld.
George kruipt van Maria af en gaat slapen, en een goed anderhalf uur later loopt hij Maria en kind voorbij, alsof er niets gebeurd is.
Gelukkig voor Maria komt om 9 uur 's morgens een vriendin voorbij, die haar onmiddellijk overbrengt naar een nabijgelegen ziekenhuis.
Ik slik, en schrijf verder. na drie weken mag Maria het ziekenhuis verlaten, maar kan nergens anders naartoe dan.....inderdaad, naar George.
Verkrachtingen, vernederingen en ellende volgen mekaar op...... tot Maria besluit haar geluk te zoeken in Duitsland.
Met Maria en het (ten datum van het gebeuren) ongeboren kind is het goed gekomen, heb net nog prachtige foto's van het intussen 2 jaar oude schepseltje gezien, ze is ver weg van George, tesaam met Maria's andere kind.
Nu zit Maria hier soms uren bij mij, en doet haar verhaal. Omdat ik het haar vraag, haar de kans geef haar hart te storten.
Ik kijk diep in die oogjes en zie soms geluk, veelal verdriet en ellende.
Soms wordt ze huilend wakker, het arme kind.
Maria is geen alleenstaand geval, zoals Maria zitten er tientallen in onze geliefde clubs, die hun verhaal nooit zullen doen.
Ik dank Maria, dat zij ons de kans geeft ook deze kant van de verhalen te weten te komen.
Ik kan niet begrijpen dat Maria nog zo opgewekt is, en dat ze nog een man kan neuken, na al die ellende die ze op zeer jonge leeftijd heeft meegemaakt.
Vannamiddag had ik het er even met haar over, in het bijzijn van 3 andere vrouwen hier. Toen die ook spontaan over hun ellende begonnen te vertellen, laaiden de emoties erg hoog op. Het is erg gesteld met de mannen op deze wereld, onze schatjes, die ons zo dienen, hebben het niet onder de markt.
En toch, toch ben ik ervan overtuigd dat ze het hier iets beter hebben dan in hun thuisland. Als Maria niet weggevlucht was, had ze nu al onder de zoden gelegen, en sprak niemand er nog over.
Ik dank haar dan ook, en wil dit verhaal opdragen aan alle Meiden in saunaclubland, allen hebben ze wel een verhaal, het ene schrijnender dan het andere, maar allen zijn het gekraakte lieve schepseltjes.
Laat ons hen met ons allen wat vriendschap geven, een lach, een lief woordje, laten we het hen niet moeilijker maken dan het is, ze hebben niet iedere dag 10 stijve lullen nodig, een lief en vriendelijk woord kan wonderen doen.
De littekens zijn Op Maria's netvlies gebrand, de littekens zijn diep in haar ziel gekerfd. Enkel liefde en vriendschap heelt wonden, geen stijve lullen, die staan te springen om hen te bespringen (sex mag, maar wees vooral lief voor hen).
Ode aan alle Maria's van deze wereld, ik hou van hen.
Bedankt voor je verhaal, ik hoop echt dat er weer wat oogjes zullen opengaan.
Dag lieve schat, ik kom zo samen met je lachen, eten en we maken er een gezellige, zorgeloze avond van. Ik dank je heel heel erg dit met me te delen.
Hugo
note Hugo: voor alle duidelijkheid: namen zijn geheimgehouden, gissen is mogelijk, maar uit den boze, ik doe dit verhaal enkel om aan te tonen wat deze Meiden meemaken, en meegemaakt hebben, mijn wens is dan ook dat er niet verder over gegokt wordt, en dat Maria Maria blijft. Bekijk het zo, er zitten tientallen, zo niet honderden Maria's in onze saunaclubs, en een klein beetje vriendschap maakt hun leven een stuk aangenamer....
Hier volgt Maria's echte verhaal.
"Het was op een vrijdag, ik herinner me het nog als de dag van gisteren, mijn eerste kind werd geboren toen ik 15 was, en ik was7 maanden zwanger van een tweede telg, gezinsuitbreiding.
Het gaat slecht met me, mijn man George komt nooit meer naar huis na zijn werk. Na zijn werk duikt ie de kroeg in, op zoek naar zuip, vertier en andere vrouwen.
Er is al maanden geen brood op de plank, alles wat ik en mijn kind van 2 jaar eten is droog brood en onze dorst lessen we met kraantjeswater.
Ik houd het niet meer vol, ik ga kapot van honger, ik vrees het ergste voor mijn ongeboren kind.
Af en toe wordt Maria verkracht door haar man, als hij straalbezopen thuis komt van de kroeg, dan krijgt ze ook rake klappen te verwerken, maar deze dag zou alles veranderen.
Ik zal en moet wat geld hebben, of ik verlies ons ongeboren kind, dus vraag ik het hem.
Maria is doodsbang als om drie uur 's nachts de deur opngaat. Straalbezopen komt George het huis binnen. Hij kijkt niet naar Maria en de kleine, hij heeft zijn vertier gehad en wil slapen, want de volgende dag moet ie terug aan de arbeid, en terug de kroeg in.
Maria spreekt hem aan en vraagt hem heel zachtjes: "kanst du mir bitte ein bitchen kleingeld geben, wir haben zwei wochen nichts gegessen?"
Maria maakt de grootste fout van haar leven, terwijl ze anders de wet van de sterkste gewoon moet ondergaan, wordt George deze keer woedend.
Hij stapt, zonder iets te zeggen op haar af. Ze zit met de kleine op haar schoot, en George slaatmet zijn volle vuist op haar gezicht.
De hoogzwangere Maria valt met stoel en al op de grond, volledig onder het bloed, de kleine valt mee.
George, totaal buiten zinnen, vervolgt zijn slachting. Als een Piranha die bloed heeft geroken scheurt hij de slip van haar tengere, zwangere lijf, en verkracht haar, terwijl zij bebloed onder hem ligt. Tijdens die scene pakt George haar hoofd met één hand beet, en verkoopt met zijn vuist een uppercut.
Maria's kaakbeenderen kraken en breken onder al dat geweld, maar George houdt niet op. Hij gaat door, en slaat Maria half dood. Pas als zijn zaad de hoogzwangere vrouw vult, stopt het geweld.
George kruipt van Maria af en gaat slapen, en een goed anderhalf uur later loopt hij Maria en kind voorbij, alsof er niets gebeurd is.
Gelukkig voor Maria komt om 9 uur 's morgens een vriendin voorbij, die haar onmiddellijk overbrengt naar een nabijgelegen ziekenhuis.
Ik slik, en schrijf verder. na drie weken mag Maria het ziekenhuis verlaten, maar kan nergens anders naartoe dan.....inderdaad, naar George.
Verkrachtingen, vernederingen en ellende volgen mekaar op...... tot Maria besluit haar geluk te zoeken in Duitsland.
Met Maria en het (ten datum van het gebeuren) ongeboren kind is het goed gekomen, heb net nog prachtige foto's van het intussen 2 jaar oude schepseltje gezien, ze is ver weg van George, tesaam met Maria's andere kind.
Nu zit Maria hier soms uren bij mij, en doet haar verhaal. Omdat ik het haar vraag, haar de kans geef haar hart te storten.
Ik kijk diep in die oogjes en zie soms geluk, veelal verdriet en ellende.
Soms wordt ze huilend wakker, het arme kind.
Maria is geen alleenstaand geval, zoals Maria zitten er tientallen in onze geliefde clubs, die hun verhaal nooit zullen doen.
Ik dank Maria, dat zij ons de kans geeft ook deze kant van de verhalen te weten te komen.
Ik kan niet begrijpen dat Maria nog zo opgewekt is, en dat ze nog een man kan neuken, na al die ellende die ze op zeer jonge leeftijd heeft meegemaakt.
Vannamiddag had ik het er even met haar over, in het bijzijn van 3 andere vrouwen hier. Toen die ook spontaan over hun ellende begonnen te vertellen, laaiden de emoties erg hoog op. Het is erg gesteld met de mannen op deze wereld, onze schatjes, die ons zo dienen, hebben het niet onder de markt.
En toch, toch ben ik ervan overtuigd dat ze het hier iets beter hebben dan in hun thuisland. Als Maria niet weggevlucht was, had ze nu al onder de zoden gelegen, en sprak niemand er nog over.
Ik dank haar dan ook, en wil dit verhaal opdragen aan alle Meiden in saunaclubland, allen hebben ze wel een verhaal, het ene schrijnender dan het andere, maar allen zijn het gekraakte lieve schepseltjes.
Laat ons hen met ons allen wat vriendschap geven, een lach, een lief woordje, laten we het hen niet moeilijker maken dan het is, ze hebben niet iedere dag 10 stijve lullen nodig, een lief en vriendelijk woord kan wonderen doen.
De littekens zijn Op Maria's netvlies gebrand, de littekens zijn diep in haar ziel gekerfd. Enkel liefde en vriendschap heelt wonden, geen stijve lullen, die staan te springen om hen te bespringen (sex mag, maar wees vooral lief voor hen).
Ode aan alle Maria's van deze wereld, ik hou van hen.
Bedankt voor je verhaal, ik hoop echt dat er weer wat oogjes zullen opengaan.
Dag lieve schat, ik kom zo samen met je lachen, eten en we maken er een gezellige, zorgeloze avond van. Ik dank je heel heel erg dit met me te delen.
Hugo
note Hugo: voor alle duidelijkheid: namen zijn geheimgehouden, gissen is mogelijk, maar uit den boze, ik doe dit verhaal enkel om aan te tonen wat deze Meiden meemaken, en meegemaakt hebben, mijn wens is dan ook dat er niet verder over gegokt wordt, en dat Maria Maria blijft. Bekijk het zo, er zitten tientallen, zo niet honderden Maria's in onze saunaclubs, en een klein beetje vriendschap maakt hun leven een stuk aangenamer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten